Karanlık bir damlaydı
o gece gözümden akan.
Unutulmuş yalnızların düşleri
soluklaşıyordu kıyıda.
Özlem sessizliginde
ayrılma çığlığı vardı yüreğimizde...
Ayın parlamadığı geceler
Oturup ağlardım sessizce..
Görünmeyen yüzün, duyulmayan sesin vardı
Gece karanlığında...
Sen ki yalnız kaldığın kara gecede
haykıracaktın bana.
Ay ışığı taşıyacaktı bana sesini.
Yorgun akşamlarda bekledim ışığını
Ümitsizce hiç doğmayacak ayın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder